• G3: ژرانیوم (۱۰ سی سی در ۶۰۰ سی سی آب مقطر)

۳-۵- اندازه گیری صفات
۳-۵-۱- عمر گلجایی
طول عمر گلجایی به فاصله شروع تیمار تا زمان پیری گل که همراه با پژمردگی گلبرگ ها می باشد تعریف و به صورت روز بیان شد. میانگین عمر گل­های هر پلات به عنوان عمر گلجایی آن پلات در نظر گرفته شد (شکل ۳-۲ و ۳-۳).
شکل ۳-۲- روز اول عمر گلجایی شکل ۳-۳- پایان عمر گلجایی
۳-۵-۲- افزایش وزن تر
با توجه به میزان وزن نهایی گل، وزن باز برش­ها، وزن ریزش­ها و وزن نهایی، افزایش وزن تر برحسب گرم به ازای هر شاخه گل طبق رابطه زیر محاسبه شد:
وزن تر اولیه - (وزن ریزش ها+ وزن بازبرش ها+ وزن نهایی) = افزایش وزن تر
۳-۵-۳- درصد ماده خشک
پس از پایان عمر گلجایی هر گل، وزن تر آن اندازه گیری شد و در دمای ۷۰ درجه سانتی گراد به مدت ۲۴ ساعت قرار داده شد. پس از اطمینان از خشک شدن کامل گل ها، با ترازوی دیجیتال توزین شد. درصد ماده خشک از رابطه زیر محاسبه شد:
۱۰۰× (وزن تر گل ها در روز آخر÷ وزن خشک)= درصد ماده خشک
۳-۵-۴- جذب آب
با توجه به حجم اولیه محلول گلجایی (۶۰۰ سی سی) و میزان تبخیر اتاق و کاهش حجم محلول گلجایی، جذب آب از فرمول زیر محاسبه شد.
میانگین وزن تر گل ها ÷ (میانگین تبخیر اتاق + محلول باقیمانده در پایان عمر گلجایی)-۶۰۰ = (ml g^-1FW) جذب آّب
۳-۵-۵- محتوای پروتئین گلبرگ
بدین منظور در روز پنجم عمر گلجایی یک شاخه گل از هر پلات خارج شد و توسط دستگاه آون به مدت ۲۴ ساعت خشک شد. سپس مقدار پروتئین موجود در گلبرگ ها به روش بردفورد (۱۹۷۶) اندازه گیری شد (شکل ۳-۴).

شکل ۳-۴- نحوه اندازه گیری پروتئین
۳-۵-۶- افزایش درجه بریکس (درصد ساکارز موجود در ساقه)
برای اندازه گیری این فاکتور از رفرکتومتر دستی استفاده شد. بدین صورت که بعد از باز برش های انتهای ساقه در ابتدا و انتهای عمر گلجایی، یک قطره از آب موجود در برش ها (ریکات ها) بر روی صفحه شیشه ای رفرکتومتر دستی (مدل N-1α ساخت شرکت ATAGO کشور ژاپن) ریخته و درجه بریکس آن هر ۲ روز یک بار خوانده شد. تفاضل بین اعداد به دست آمده از اندازه گیری میانگین بریکس روز دوم و میانگین بریکس روز آخر عمر گلجایی به عنوان درجه بریکس آن شاخه گل در نظر گرفته شد (شکل ۳-۵).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

شکل ۳-۵- اندازه گیری درجه بریکس
۳-۵-۷- رنگیزه کاروتنویید گلبرگ
بدین منظور در روز پنجم عمر گلجایی یک شاخه از هر پلات خارج شد و رنگیزه کاروتنویید از روش مزمودهار و مجومدار (۲۰۰۳) اندازه گیری شد.

۳-۵-۸- کلروفیل a، b و کل برگ
به منظور اندازه گیری مقدار کلروفیل، در روز پنجم آزمایش یک شاخه گل از هر پلات جهت اندازه گیری کلروفیل خارج شد. مقدار کلروفیل a، b و کل به روش مزمودار و مجومدار (۲۰۰۳) اندازه گیری شد (شکل ۳-۶).

شکل ۳-۶- استخراج کلروفیل
۳-۵-۹- شاخص کاهش قطر گل
از بزرگترین قطر گل و قطر عمود بر آن به وسیله کولیس دیجیتال یک روز در میان تا آخرین روز عمر گلجایی، میانگین گرفته شد و از فرمول زیر شاخص کاهش قطر گل محاسبه شد:
FOI= (Dn+2/Dn+Dn+4/Dn+2+Dn+6/Dn+4)/3
۳-۵-۱۰- شمارش باکتری ساقه و محلول گلجا
نمونه گیری از انتهای ساقه و محلول گلجا ۲۴ ساعت پس از شروع آزمایش انجام و شمارش باکتری به روش لیو و همکاران (۲۰۰۹) انجام شد (شکل ۳-۷).

شکل ۳-۷- کشت باکتری
۳-۵-۱۱- پراکسیده شدن لیپیدها
برای اندازه ­گیری پراکسیده شدن لیپید­ها، مالون­دی­آلدئید (MDA) با بهره گرفتن از روش هیت و پاکر (۱۹۸۶) به عنوان محصول واکنش پراکسیده شدن اسید­های چرب غشاء اندازه ­گیری گردید. نمونه گیری در روز پنجم انجام گرفت.
۳-۵-۱۲- آنزیم پراکسیداز (POD)
بدین منظور در روز پنجم، یک شاخه گل خارج شد و از گلبرگ های آن برای سنجش فعالیت سینتیکی آنزیم POD از روش یین و همکاران (۲۰۰۷) استفاده گردید.
۳-۵-۱۳- آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)
بدین منظور در روز پنجم، یک شاخه گل خارج شد و از گلبرگ های آن جهت ارزیابی فعالیت آنزیم SOD به روش اسپکتروفتومتری و با بهره گرفتن از روش ژیانوپلتیس و رایس (۱۹۹۷) استفاده شد.
۳-۶- تجزیه و تحلیل داده ها
داده ها ابتدا در نرم افزار Excel ثبت شدند، سپس تجزیه و تحلیل آن ها با بهره گرفتن از نرم افزار آماری SAS و مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون LSD انجام شد. رسم نمودارها با نرم افزار Excel انجام گرفت.
۴-۱- عمر گلجایی
طبق جدول تجزیه واریانس داده ها اثر تیمارهای مختلف روی عمرگلجایی در سطح ۱ درصد آماری معنی دار بود (جدول ۴-۱).
نتایج حاصل از مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که تیمار اسانس ۲ سی سی مورد با ۷۳/۱۵ روز نسبت به شاهد (۷۴/۹ روز) عمر گلجایی را ۶ روز افزایش داد (جدول ۴-۲ و شکل ۴-۱). همچنین ترکیبات استفاده شده در کلیه تیمارها نسبت به شاهد (۷۴/۹ روز) برتر بودند. ضمنا در بین اسانس های مختلف تیمار ۲ سی سی اکالیپتوس با ۱۳/۱۵ روز و تیمار ۱۰ سی سی ژرانیوم با ۷۴/۱۴ روز بیشترین عمر گلجایی را به خود اختصاص داده اند (جدول ۴-۲ و شکل ۴-۱).
شکل ۴-۱- اثر اسانس های مختلف بر عمر گلجایی
شاهد= C
اکالیپتوس ۲ سی سی = O1 مورد ۲ سی سی =M1 ژرانیوم ۲ سی سی=G1
اکالیپتوس ۶ سی سی = O2 مورد ۶ سی سی = M2 ژرانیوم ۶ سی سی =G2