برنامۀ پنجم مالزی (۱۹۹۰-۱۹۸۵): شناسایی صنعت گردشگری به عنوان بخش به دست آورنده ارز خارجی، استراتژی بازاریابی جدید، توسعۀ مکان­های اقامتی، گنجاندن بخش-بودجه^[۱۵۸] بازار جدید گردشگری و ارتقای جاذبه­های گردشگری.
برنامۀ ششم مالزی (۱۹۹۵-۱۹۹۱): سرمایه ­گذاری بیشتر در پروژه­ های گردشگری برای جذب بیشتر گردشگران بین المللی.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

برنامۀ هفتم مالزی (۲۰۰۰-۱۹۹۶): تنوع بخشی به محصولات و خدمات مقصد، تاکید روی کیفیت و ارزش، تعریف کردن مجدد بخش­های بازار، گسترش بخش بازار و تبلیغات فشرده.
برنامۀ هشتم مالزی (۲۰۰۵-۲۰۰۱): تمرکز روی جایگاه­یابی بازار.
برنامۀ نهم مالزی (۲۰۱۰-۲۰۰۶): ارتقای هتل­ها و جاذبه­های گردشگری، تبلیغات گسترده و بهبود بخشیدن مسیرهای دسترسی.

۷-۲) جمع­بندی و نتیجه ­گیری فصل دوم
این فصل از پنج قسمت تشکیل شده است؛ در بخش اول به مفاهیم و ابعاد برنامه­ ریزی و مدیریت استراتژیک گردشگری پرداخته شده است. با توجه به مطالب ذکر شده در این بخش، می­­توان اذعان داشت که نیاز به یک برنامه­ ریزی در حوزه گردشگری بخصوص برای یک شهر، به منظور تبدیل به یک مقصد گردشگری ضرورت دارد. یکی از رویکردهای برنامه­ ریزی گردشگری، استفاده از برنامه­ ریزی استراتژیک برای رسیدن به آینده مطلوب است. در این خصوص برای توسعه صنعت گردشگری در سطح مقصد مورد مطالعه، الگوی جامع مدیریت استراتژیک دیوید مبنا قرار گرفت. بسیاری از مقصدها در رقابتی نزدیک به دنبال کسب منافع و مزایای هر چه بیشتر اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در سطح جهان و بالا بردن سطح اشتغال ناشی از بهینه­سازی این صنعت هستند. بنابراین بهره ­برداری از فرصت­های موجود در صنعت گردشگری، مانند هر فعالیت دیگری مستلزم اتخاذ سیاست­های اصولی و طرح برنامه­هایی مبتنی بر تحقیقات، مدیریت علمی و برنامه­ ریزی هدفمند می­باشد. در بخش دوم به توضیح گردشگری شهری و مباحث مربوط به آن اشاره شده است. توسعه گردشگری شهری به نوبه­ی خود منجر به احیا و بازسازی محیط­های شهری و بهره­مندی سایر ذی­نفعان آن، از جمله ساکنین مقصد می­ شود؛ بدین ترتیب گامی به سوی توسعه گردشگری پایدار برداشته خواهد شد. در بخش بعدی به بررسی چرخۀ عمر مقصد و استراتژی­ های مراحل مختلف چرخه عمر مقصد و مراحل چرخه حیات شهرها پرداخته شده است، در این قسمت به بررسی ویژگی­های مراحل توسعه گردشگری از نگاه مدل باتلر و عناصر سازنده این مدل پرداخته شده؛ این مدل بسیار مورد استفاده قرار گرفته و غالباً برای مطالعۀ مکان­های گردشگری از منظر وضعیت فیزیکی، زیست محیطی و اجتماعی فرهنگی (رفتار و عکس العمل جامعۀ میزبان) به کار برده شده است. به نظر می­رسد اهمیت این مدل به علت مطرح ساختن تغییراتی است که احتمالاً در آینده در مکان­های گردشگری که به مرحلۀ رکود می­رسند، به وجود می ­آید و همچنین به استراتژی­ های مراحل مختلف چرخۀ عمر مقصد پرداخته شده، در این خصوص به منظور اینکه برنامه­ ریزان مقصد مزیت رقابتی مقصد را بهبود دهند و موقعیت مطلوبی به دست آورند، هر مرحله از چرخۀ عمر مقصد به دلیل ویژگی­های خاص، به استراتژی­ های متفاوتی نیاز دارد. در بخش چهارم، به توضیح مقصدهای گردشگری نوظهور و مفاهیم و ویژگی­های آن­ها پرداخته شده است. این مقصدهای نوظهور با توجه به ویژگی­ها و متغیرهایی (تعداد گردشگران، نسبت جمعیت گردشگران به جامعه محلی، رقابت، سهم و رشد بازار، مشارکت جامعۀ محلی، سطح توسعه زیرساخت­ها، رفتارهای جامعۀ محلی، مدیریت و اثرات گردشگری) که در مدل باتلر تعریف شده است، در مراحل اول و دوم مدل باتلر قرار می­گیرند. در نهایت در بخش آخر به بررسی پیشینه تحقیق و معرفی یک نمونه خارجی از مقصدهای نوظهور (ناحیه کورکا در آلبانی) و همچنین بررسی کاربرد چرخۀ عمر و استراتژی­ های انتخاب شده در مقصد گردشگری مالزی و جمع­بندی مراحل توسعۀ آن پرداخته شده است.
جدول ۶-۲- شاخص­ های مطرح برای بررسی عومل تأثیر­گذار بر تدوین استراتژی­ های ارتقای مقصدهای شهری نوظهور

ردیف

ابعاد

مؤلفه

شاخص

منبع

۱

جاذبه­های گردشگری

جاذبه­های طبیعی

پارک­های موضوعی، مرکز برگزاری همایش­ها، ایجاد رویدادها و وقایع خاص، ایجاد مراکز ورزشی، تفریحی و سرگرمی

دلبری (۱۳۸۶)

جاذبه­های تاریخی فرهنگی

جاذبه­های ویژه (انسان ساخت)

۲

تسهیلات و خدمات گردشگری

-

مراکز اقامتی، رستوران­ها، مراکز خرید، آژانس­های مسافرتی و جهانگردی، خدمات اطلاع­رسانی، خدمات بهداشتی و ایمنی، خدمات بانکی و خدمات پستی

دلبری (۱۳۸۶)

۳

زیرساخت­ها

-

حمل و نقل، آب، برق، سیستم دفع فاضلاب و زباله، مخابرات و ارتباطات راه دور